فنرهای تخت مانند فناوری‌های قدیمی تلقی می‌شوند، زیرا در زیر هیچ یک از جدیدترین خودروهای پیشرفته‌ی صنعت یافت نمی‌شوند و اغلب به عنوان نقطه‌ی مرجعی استفاده می‌شوند که نشان می‌دهد یک طراحی خاص چقدر «قدیمی» است. با این حال، آنها هنوز در جاده‌های امروزی رایج هستند و هنوز هم می‌توان آنها را در زیر برخی از خودروهای تازه تولید شده یافت.
این واقعیت که فنرهای تخت هنوز در وسایل نقلیه امروزی استفاده می‌شوند، روشن می‌کند که بحث «فنرهای تخت در مقابل فنرهای لول» آنقدرها هم که به نظر می‌رسد ساده نیست. مطمئناً، فنرهای لول عالی هستند، اما اینکه فنرهای تخت بعد از این همه سال هنوز وجود دارند، مطمئناً به این معنی است که موقعیت‌هایی وجود دارد که روش قدیمی‌تر برتر است. و اگر با بودجه‌ای مشابه بقیه ما کار می‌کنید، به هر حال از جدیدترین و بهترین طرح‌های سیستم تعلیق استفاده نمی‌کنید، به این معنی که ارزش دارد کمی بیشتر در مورد این دو یاد بگیرید.
آرام باشید. ما قصد نداریم اطلاعات زیادی را که طرز فکر شما را تغییر می‌دهد، ارائه دهیم. تنها چیزی که برای فهمیدن اینکه کدام یک بهتر است نیاز دارید، مروری کوتاه بر تفاوت‌های اساسی بین این دو نوع سیستم تعلیق است.
انواع پایه فنر
فنرها در سیستم‌های تعلیق وظایف متعددی دارند. اولاً، وزن خودرو را تحمل می‌کنند و در عین حال امکان حرکت بالا و پایین چرخ‌ها را فراهم می‌کنند. آنها ضربات را جذب می‌کنند و به جبران سطوح ناهموار کمک می‌کنند و در عین حال هندسه تعیین‌شده توسط خودروساز را حفظ می‌کنند. فنرها به همان اندازه که برای کنترل راننده بر روی خودرو مفید هستند، برای سواری راحت نیز مفیدند. با این حال، همه فنرها یکسان نیستند. انواع مختلف به دلایل مختلفی استفاده می‌شوند که رایج‌ترین آنها در خودروهای امروزی فنرهای لول و فنرهای تخت هستند.
فنر کویل
فنرهای لول دقیقاً همانطور که از نامشان پیداست، فنرهای لول هستند. اگر با یک وسیله نقلیه مدل جدید رانندگی می‌کنید، احتمالاً این فنرها را در قسمت جلو و عقب خواهید یافت، در حالی که کامیون‌های قدیمی‌تر و برخی از خودروها معمولاً منحصراً در قسمت جلو از آنها استفاده می‌کنند. بسته به کاربرد و پیکربندی سیستم تعلیق، این فنرها می‌توانند به عنوان یک جزء جداگانه یا به عنوان یک مجموعه فنر لول به کمک فنر متصل شوند.
بهار برگ
تنظیمات فنرهای تخت، شامل یک فنر فولادی تک‌لتی (تک‌لتی) یا مجموعه‌ای از فنرهای فولادی نیمه‌بیضوی (چندلتی) است که محور آن در مرکز نصب شده یا در بیشتر موارد کمی جابجا شده است. معمولاً فنرهای تخت را در عقب کامیون پیدا خواهید کرد، اما در طول سال‌ها در انواع مختلف وسایل نقلیه، از جمله خودروهای اسپرت و موتورسیکلت‌ها، مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
فنرهای مختلف برای تنظیمات مختلف سیستم تعلیق
خب، کدام بهتر است؟ مانند هر چیز دیگری در صنعت خودرو، هیچ راه‌حل جهانی برتری وجود ندارد. فقط ابزار مناسب برای کار وجود دارد. هر نوع فنر نقاط قوت و ضعف خود را دارد و انتخاب مناسب‌ترین آنها به چند عامل بستگی دارد.
علاوه بر نوع فنر اصلی، موارد بیشتری برای بررسی وجود دارد. همانطور که در نگاه مختصر به فنرهای تخت اشاره شد، نوع فنر انتخاب شده به سایر اجزای کلیدی سیستم تعلیق و سیستم انتقال قدرت خودرو بستگی دارد.
فنرهای تخت معمولاً وظیفه پشتیبانی از وسیله نقلیه و قرار دادن مجموعه اکسل را بر عهده دارند. اگرچه به دلیل هزینه‌های تولید پایین و نگهداری ساده، مزیت محسوب می‌شوند، اما عموماً وسیله نقلیه را به یک اکسل صلب محدود می‌کنند که از نظر راحتی یا عملکرد شناخته شده نیست.
فنرهای کویل اغلب نقش بسیار ساده‌تری دارند، زیرا آنها صرفاً فنرهایی هستند که در خودرو استفاده می‌شوند، نه یک جزء ساختاری قطعی. آنها معمولاً در طرح‌های بهتری مانند سیستم تعلیق مستقل وجود دارند، که در آن بهبود مفصل‌بندی، هم عملکرد و هم ویژگی‌های راحتی را افزایش می‌دهد. فنرهای کویل همچنین اغلب در سیستم‌های محور صلب، مانند سیستم چهار اتصالی، به کار می‌روند که نسبت به نگه داشتن محور در جای خود و از بین بردن مشکلات منحصر به فرد فنرهای تخت، مانند پیچش محور، برتری دارند - چیزی که کاربردهای با کارایی بالا با تنظیمات فنر تخت محور صلب با آن مواجه هستند.
با این اوصاف، اینها مرور کلی بسیار کلی هستند و جای استثنا هم وجود دارد. به عنوان مثال، کوروتکه پیش از این، به طرز بدنامی از فنرهای تخت عرضی در سیستم تعلیق عقب مستقل استفاده می‌کردC8 موتور وسط مدرنبه همین دلیل است که ارزیابی کل بسته مهم است،نه فقط نوع فنر مشخص شده.
طبیعتاً، جای تعجب است که فنرهای تخت کجا قرار می‌گیرند، در حالی که اکثر سیستم‌های تعلیق دارای فنرهای لول معمولاً برای اکثر موقعیت‌های رانندگی برتر هستند. بدیهی است که خودروسازان به دلیلی به استفاده از آنها ادامه می‌دهند.
آیا ارزش انجام این مبادله را دارد؟
چرخ‌ها دارند می‌چرخند. من همین الان هم می‌دانم هر کدام از شما که ماشین فنر تخت دارید به چه فکر می‌کنید. شما به فکر تعویض ماشین با سیستم فنر لول هستید. گذشته از همه اینها،کیت‌های 4-لینک پس از فروشدر دسترس هستند، و واقعاً به آن کامیون کمک می‌کنند تا از میان مسیر یا قلاب کلاسیک شما به شکلی بی‌سابقه پرواز کند.
البته این تعویض واقعاً به این سادگی نیست. شما در حال تبدیل شدن به یک نوع سیستم تعلیق کاملاً جدید هستید که فهرستی از مشکلاتی را که ممکن است انتظار نداشته باشید، ارائه می‌دهد. هر موقعیتی متفاوت است، اما غیرمعمول نیست که مجبور شوید ساختار خودرو را تا حدی تغییر دهید و قطعات را جابجا کنید، زیرا موقعیت اصلی آنها به شدت تحت تأثیر سیستم تعلیق اصلی قرار می‌گیرد. با این حال، برای عملکرد کامل، شکست دادن آنچه سیستم‌های تعلیق فنرلول ارائه می‌دهند، دشوار است.
اما در واقعیت، قیمت تعیین می‌کند که چه چیزی برای شما بهترین نتیجه را خواهد داشت. اکثر ما باید با آنچه داریم سر کنیم. البته این آنقدرها هم که به نظر می‌رسد بد نیست.
مهم است به یاد داشته باشید که فنرهای تخت از دیرباز به اندازه خودروها وجود داشته‌اند. این بدان معناست که سازندگان بی‌شماری سال‌های زیادی وقت داشته‌اند تا راه‌های مختلفی را برای به‌کارگیری آنها در هر موقعیت رانندگی که تصور کنید، پیدا کنند. در حالی که بسیاری از این اصلاحات با گذشت زمان فراموش شده و در دام بازاریابی برای سیستم‌های تعلیق جدید و پر زرق و برق افتاده‌اند، کمی باستان‌شناسی برای کشف آنها کافی است.
یک مثال خوب برای این موضوع، سیستم اتصال برگی است که اخیراً در کتاب قدیمی‌ام با عنوان «ارتباط مستقیم» کشف کردم، که روی برخی از خودروهای مسابقه‌ای جدی آن دوران به کار گرفته شد. مطمئناً، سیستم فنر لول احتمالاً از چندین جهت بهتر است، اما این سیستم ثابت می‌کند که راه‌هایی برای به کار انداختن هر چیزی وجود دارد.
زمان ارسال: ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۳
